De nacht van zondag op maandag werd ik wakker met een gigantische hoofdpijn.
Migraine, waarschijnlijk door de spanning en stress van de laatste dagen. Hiphoi.
Gelukkig heb ik hier goede pilletjes voor die de hoofdpijn draaglijk maken. Maar wonderen verrichten doen ze niet, enkele uren later lag ik al terug in het donker, koud washandje op mijn hoofd en afzien tot het overgaat… En dan hopen dat ik een beetje zou slapen tussendoor…
Gisteren in de late namiddag was het wel even wat beter, dankzij mijn wonderpilletje. En ik wou absoluut naar Schimmel toe. Doordat ik zoveel pijn heb gehad, ben ik er veel te weinig geweest de laatste tijd en ik wou ze gewoon even knuffelen. Dan voel ik me altijd ietsje beter.
En het was ook al even tijd voor haar ontworming en dit stel ik niet graag te lang uit!!
Dus heb ik me snel even gefatsoeneerd (ik liep nog steeds in pyjama en met ongekamd haar…) en dan zijn we net voordat het donker werd even langs geweest bij mijn lieve schattebol!
Ze is al helemaal klaar voor de winter ondertussen, met haar dikke wintervacht. Die heeft ze heel erg snel gekregen, hoewel het nog niet zo koud geweest is.
De wei ziet er wel maar triest uit. Vol met plassen en steeds minder gras. Elke dag belachelijk veel regen en een pony die de hele wei op en af loopt… Geen goede combinatie! Maar haar opsluiten in een stal zodat de wei mooi blijft, zie ik dan ook weer niet zitten. Dat vind ik dan zo triest voor haar! Ze snapt het ook niet als ze in haar stal moet blijven en klaagt hier dan ook over met gehinnik en gestamp tegen haar staldeur. Als je dan binnenkomt, geeft ze je zo’n verwijtende blik, dat mijn hart breekt… Dus ik hou haar enkel binnen als het niet anders kan!
Binnenkort moet ze trouwens een tijdje binnenblijven, want ze moeten een rioleringsbuis aanleggen en die gaat natuurlijk midden door mijn wei heen gaan, helemaal van de ene kant, naar de andere. Dus heel de wei gaat een tijdje openliggen en wij gaan waarschijnlijk de winter in met een gigantische modderpoel waar geen grassprietje meer opstaat… Hopelijk stellen ze het uit tot na de winter, wat best wel mogelijk is, aangezien ze al een jaar lang zeggen dat ze “er deze maand er zeker aan gaan beginnen!!”.
Maar goed, nu staat er wel degelijk nog gras op de wei, maar groeien doet dat niet meer zo in de herfst. En met al die regen is er modder genoeg! En wat doet mijn witte pony graag? Rollen. Elke dag weer legt mevrouw zich neer op een lekker modderig plekje en dan wentelt ze zich helemaal rond. Dus van die wasbeurt van eventjes geleden, zie je al helemaal niets meer.
Maar ja, ik zal mij er moeten bij neerleggen dat ik een pony heb die liever niet schitterend wit is…
Zoals altijd werd ik meteen begroet toen ik aankwam!
Lekker modderig en een vacht die alle kanten opstaat omdat ze in de regen blijft staan. Alleen een stortbui krijgt haar de stal weer in…
Maar ze is wel lekker donzig en zacht, helemaal klaar voor de winter die voor de deur staat.
En zolang ze een droge, schone stal heeft, een weide om de ietwat stijve beentjes te strekken en genoeg hooi, stro en lekkere wortels is deze dame gelukkig.
Na haar een borstelbeurt te geven om het ergste vuil eraf te krijgen (want helemaal schoon krijg je ze niet zonder water en zeep), wat geknuffel en een handvol wortels, was het al donker. En dus tijd om weer naar huis te gaan.
Ondertussen begon het al weer wat meer te bonken in mijn hoofd, dus ik was blij toen ik me in de zetel kon ploffen.
Eten moesten we natuurlijk ook nog. En ik had vreselijk veel zin in verloren brood (of gewonnen brood of wentelteefjes, hoe je het ook wil noemen) en aangezien het niet zo heel veel werk is om te maken en we alles in huis hadden, heb ik mijn zin ook nog gekregen!
Eitjes, melk, brood en ik doe er een snuifje zout een beetje vanillesuiker en wat kaneel bij.
Kwestie van een beetje speciaal te doen he…
5 eitjes gingen erin, gelukkig dat ik ze altijd eerst apart breek in een glas, want nummer 6 had zijn beste tijd gehad, bah!!
Zoveel mogelijk samengepropt in een pan, zodat we snel konden eten!
Een hele stapel!!
En ze waren superlekker. Met een beetje bruine suiker en een groot glas soyamelk. Yummie!
En dan heb ik me terug in de zetel geploft. Later op de avond had ik terug hevige hoofdpijn, net zoals de hele nacht en de hele voormiddag vandaag en de middag. Maar tegen 14 uur begon het weer te beteren na mijn wonderpilletje. En dus heb ik me nu even achter mijn laptop gezet.
Maar nu toch de laptop weer wegzetten. Want zo achter de computer zitten, het is niet echt bevorderlijk voor de hoofdpijn he…
Groetjes,
Isabelle
Ik Ben Nu 